ساعت فلش

دستم به قلم نمیرود

کلماتم کناره گرفته اند

و سکوت ... سایه اش سنگین است،

و خلوتی که گاه یادم میرود خانه ی خودِ من است...

نباید کسی بفهمد

دل و دستِ این خسته ی خراب

از خوابِ زندگی میلرزد.

باید تظاهر کنم حالم خوب است

راحت ام، راضی ام، رها ...

راهی نیست.

مجبورم!

باید به اعتمادِ آسوده ی سایه به آفتاب برگردم.....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: